Bajawa 1mei 2012

Bajawa 24 april 2012-04-24

Hallo allemaal,
Wel heel lang niets van ons gelezen maar er waren teveel stress momenten om dat op dat moment te melden. Begin januari zijn franklin en michel geweest en dat was heel gezellig. Was erg blij hun te zien. Verder is onze website klaar en in de lucht kijk eens op www.hotelhappyhappy.nl Ik ben daarna een tijd in nederland geweest voor mijn oog en dat is weer goed behandeld, dus kan er weer een tijdje tegenaan. Hoop ik. Het duurde voor mij erg lang voordat ik weer terug kon vliegen. Ik heb wel een hele fijne tijd gehad in nederland. Ben er veel op uit geweest in de natuur van ameland. En als je tijd hebt is het erg mooi, ook al was het voor mij erg koud. Het is toch anders als je daar woont. In ieder geval was het een mooie tijd. Was wel blij dat ik weer terug kon, miste mijn mannetje en ons hotelletje. Maar goed zo als de meesten van jullie weten hebben we problemen met onze indische partner de heer florian. Dat moest allemaal opgelost worden voordat ik jullie het hele verhaal uit de doeken wou doen. Een week nadat ik terug was stond meneer op de stoep en wou met mij praten. Terwijl ik nog maar goed en wel in nederland was werd ik benaderd door een gezin die hem wilde helpen met geld om ons uit te kopen. Ik was hier nogal verbolgen over. Hij had zonder te vragen zomaar even mijn telefoonnummer gegeven., en ik zat niet echt te wachten op een lijm poging van mensen die ik totaal niet ken. Wel ik heb deze mensen verteld dat als ze hun geld in hem willen steken, dat ze dat vooral moeten doen, maar dat het wel in een bodemloze put terecht komt. Na een lang beraad met mezelf en henk had ik besloten om een voorstel te doen zodat hij ons uit kon kopen. Wij hadden besloten dat hij voor ons werk en het concept ons buiten de investering nog eens 10000 euro moest betalen en dan zouden wij uit het hotel vertrekken. Of hij liet ons 3 jaar met rust en daarna kon hij het overnemen voor het zelfde bedrag. In de tijd dat ik in nederland was heeft hij henk verder niet lastig gevallen. Maar goed ook want die had hem aangevallen. Dat is iets wat je als buitenlander hier echt niet moet doen, want je visum wordt zomaar ingetrokken en ze zetten je zonder pardon het land uit. Zoals gezegd kwam hij nadat ik ongeveer een week thuis was. Ondertussen had ik elke dag de huisbaas al op de stoep gehad om te vertellen dat wij vooral niet uit het hotel moesten gaan. Hij beweerde dat het huurcontract alleen maar voor de overheid op florian zijn naam stond en dat hij het aan ons verhuurd had. Tevens vermelde hij dat ik hem de huur heb betaald en daar stond hij voor. Ik hoefde niet bang te zijn want hij heeft 9 zonen en die zouden mij wel beschermen. In het gesprek met florian zei hij dat we niet meer over geld moesten praten maar naar een andere oplossing moesten zoeken. Het was op zich wel een goed gesprek alleen zonder oplossingen. Hij vertelde dat hij 215 miljoen rupia had en dat ook wou investeren in het hotel en dat we dan weer samen konden werken. Voor mij was dit onmogelijk na alles wat er gebeurd was. Het zou dan een week goed gaan en daarna weer een grote bak ellende. Hij begreep ook wel dat ze een verkeerde instelling hebben gehad en dat hij zeer lui was gaf hij zelfs toe. Op deze gronden kan en wil ik niet met iemand samen werken. Dus geen oplossing. De dag dat henk naar bali vertrok was hij erweer en wou weer praten met ons. Henk had totaal geen behoefte om nog een keer met deze man een gesprek aan te gaan en dus heb ik hem verteld dat hij naar huis moest gaan en over een aantal dagen verder met mij te praten.
Bajawa 1 mei.
Ik heb even een paar dagen pauze genomen om verder te gaan.
Inderdaad 2 dagen later kwam hij weer. We moesten tot een oplossing komen. Ik vertelde hem dat wij echt over geld moeten praten want een andere oplossing is er niet. Hij werd boos en zei dat hij nu al zijn vrienden en familie zou bellen en het hotel zou overnemen. Ik was hier wel helemaal alleen maar ik werd zo kwaad dat ik hem vertelde dat hij dat vooral nu moest doen en niet moest wachten en dat ik totaal niet bang voor hem was. Op dat moment bond hij in. We moesten geen ruzie maken. Er was ook wel een oplossing om hem uit te kopen. Wel hoeveel moest dat wel niet zijn. Hij had bedacht dat hij ook wel 10 000 euro waard was. Ik begon hierom te lachen en vroeg hem waar hij deze wijsheid vandaan haalde. Hij vond dat wij ook belachelijke bedragen vroegen. Dus we hadden steeds nog geen oplossing. We hadden afgesproken dat we de volgende dag verder zouden praten.
Ondertussen had ik de huisbaas ingelicht en die zou er ook bij zijn, tevens oom Gilles. Wel goede vrijdag. Eerst kwamen florian met vrouw, daarna om Gilles en daarna de huisbaas. Het ging hard tegen hard. Op een gegeven moment had ik zelfs het idee dat het vijf tegen 1 was. Ik ben op een gegeven moment naar buiten gegaan en heb henk die toen nog op bali was gebeld. Het ging totaal niet goed en het was zeer bedreigend. Onze vriend op bali, Opin, had ondertussen al mensen gebeld in Ruteng die gelijk konden vertrekken om mij te helpen. Dit is gelukkig uiteindelijk niet gebeurd. De huisbaas vertrok en florian, Gilles en Theresia bleven over. Toen heeft Gilles een poging gewaagd om de boel in ruste te krijgen, hij stelde voor in plaats van drie jaar, twee en een half jaar. Ik weer Henk bellen en die ging akkoord. Na een lange periode eindelijk een deal. Iedereen happy. Wij blijven hier tot 1 september 2014 en daarna zoeken ze het maar uit. Dit had emotioneel zo’n inpact dat ik in twee dagen de kilo’s die er in nederland weer aanzaten gelijk weer ben verloren. Gelukkig had ik ’s avonds hele leuke duitse gasten die paracetamol bij zich hadden zodat ik eindelijk eens zonder hoofdpijn kon gaan slapen. De volgende dag ben ik een eind gaan touren om even eruit te zijn. Op de terugweg kwam ik de huisbaas weer tegen en heb hem verteld dat we toch een deal hebben. Even later kwam deze weer naar het hotel. Zijn zoon was bij hem. Zij wilden dat wij al die jaren hier zouden blijven en dat hij florian er niet in wilde hebben. Ik heb hem verteld dat hij dat zelf maar moest uitzoeken en dat dat mijn probleem niet is. Ik ben blij met de deal en als hij wil dat wij hier blijven dat hij maar naar een oplossing moest zoeken, maar mij daar niet mee moet lastig vallen. Dat zou hij doen en nu dus maar afwachten.Dit is voor ons oke en sluiten dat hoofdstuk nu af.

Ja en hoe is het verder hier.
Heel gezellig. We hebben een leuk personeels lid genaamd Cristien. Geweldig lief vrouwtje en een harde werkster. Tevens komt elke dag een gids op bezoek genaamd Alfons. Doet heel veel voor ons en vraagt nergens om, leuke gast. Het regen seizoen loopt ten einde en het is nog niet echt druk. Pieken en dalen. Maar dat is niet zo erg. Ondertussen is ons huisje wat we gehuurd hebben geverfd en schoon. Henk is ondertussen alweer terug en is nu de gordijnen aan het ophangen. Als wij gaan verhuizen trekt Cristien met haar man in het hotel, zodat er altijd iemand is. In de tijd dat Henk in Nederland was heb ik een puppie gekocht. Zij heet Lucy en was 3 weken. Haar moeder was overleden. Heb mijn handen er vol aan. Wel heel leuk. We sturen een aantal foto’s mee. We krijgen ontzettend veel boekingen van Sunda trail een lokale reisagent en voor het seizoen zijn we al aardig volgeboekt.Nu alles rustig is hebben we er weer heel veel zin in.

Met het verhuur van de koffieplantages gaat het ook prima. We hebben ondertussen 15 hectare verhuurd. Al het land moet worden schoongemaakt en de jonge plantjes moeten eerst in plastic zakjes gedaan worden. Daar zijn ze nu mee bezig. Als er mensen zijn die dit lezen en niet weten waar het over gaat. Bij Frankies ligt een dvd en een opzet op papier die kun je gewoon lenen en terug brengen. Er wordt dus hard aan gewerkt. Wij gaan volgende week naar de kebun om foto’s te maken en zullen die dan opsturen. Ik denk dat henk een nieuw blog gaat aanmaken over de koffie plantages. Dat horen jullie dan nog wel. Tevens zullen we regelmatig foto’s hiervan opsturen zodat jullie de vooruitgang kunnen zien.

Ik denk dat we eind van de week gaan verhuizen, dus weer een nieuwe fase van ons leven hier op Flores. Het blijft nog steeds spannend. Zelfs na alle ellende hebben we er geen spijt van dat we hier heen zijn gegaan. Het is met vallen en opstaan en zo zit denk ik toch het hele leven in elkaar zit. Er zijn inderdaad wel momenten geweest dat ik graag terug naar nederland had willen gaan, maar dat had alleen maar met de situatie te maken. Ondertussen wordt je toch iets voorzichtiger en leer je ook andere leuke mensen kennen. Nu maar wachten tot het seizoen los barst. Dat is hetzelfde als op Ameland, alleen met minder stress.
We zullen snel weer iets laten weten over het leven en de gebeurtenissen hier en zal jullie niet meer zolang meer laten wachten.
Heel veel liefs en groetjes,
Marie en Henk